Konny znacznik-dołownik

Najprostszym narzędziem usprawniającym proces sadzenia ziemniaków jest konny znacznik-dołownik. Niekiedy stosuje się również ciągnikowe znaczniki-dołowniki. Częściami roboczymi tego narzędzia są tarcze z łopatkami umocowanymi przegubowo na ramie podporowej na dwu kołach jezdnych. Przed tarczami łopatkowymi umieszczone są zęby spulchniające. Odległość dołków w rzędzie zależy od liczby i sposobu zamocowania łopatek na tarczy. Na tarczy może być umocowanych 4, 5 lub 6 łopatek. Łopatki można mocować na mniejszej lub większej średnicy tarczy, dzięki czemu zmieniają się odległości między dołkami przy tej samej liczbie łopatek na tarczy. Głębokość zagłębiania się łopatek w glebie można regulować ciężarkami umieszczonymi na osi tarczy. Po umieszczeniu sadzeniaków w dołkach przykrywa się je glebą za pomocą obsypników konnych lub ciągnikowych. Przykrycie sadzeniaków jest dobre wtedy, gdy narzędzia obsypujące idą śladami narzędzi użytych do sadzenia. Narzędzia tego samego typu zawieszane na ciągniku dają większą oszczędność nakładu pracy niż narzędzia konne. Jeżeli np. czterorzędowym konnym dołownikiem w ciągu 8 godzin można przygotować pole o powierzchni 3,6 ha, to takim samym narzędziem ciągnikowym w tym samym czasie można przygotować pole o powierzchni około 6 ha. Pozostaje jednak nadal pracochłonna czynność ręcznego układania ziemniaków w dołkach.