Proces technologiczny nawożenia obornikiem obejmuje takie zabiegi jak ładowanie obornika, transport na pole, wyładowanie i roztrząsanie. Wobec dużego ciężaru jednostkowego obornika i dużych dawek na hektar, każdy z wymienionych zabiegów jest pracochłonny i wymaga dużych nakładów energetycznych. Zabiegi te wymagają przeto zmechanizowania w pierwszej kolejności. Ładowanie obornika (jeśli nie ma jeszcze potrzebnych urządzeń), może być znakomicie ułatwione przez wykorzystanie grawitacyjnego ruchu mas, co jest łatwe do realizacji nie tylko na terenie falistym, lecz także i na płaskim. Prace załadowcze mogą być łatwo zmechanizowane za pomocą ładowaczy obornika zawieszanych na ciągniku (czołowych lub żurawiowych) albo przy użyciu samobieżnych obrotowych ładowaczy żurawiowych lub innych. W dużych gospodarstwach proces załadunku znacznie ułatwia przenośnikowy ładowacz nawozów, który może w sposób ciągły ładować obornik lub kompost z pryzmy. W ładowaczu tym bębnowy podbieracz frezuj ą’cy rozdrabnia ładowany materiał podając na przenośniki taśmowe, które transportują ładowany materiał wprost na podstawione roztrząsacze. Najbardziej prostym urządzeniem do roztrząsania obornika jest gwiazdowy rozmiatacz obornika zawieszony na ciągniku, otrzymujący napęd od wału przekaźnikowego. Obornik usypany na polu w formie wałków w odległościach około 4 m jest rozmiatany po polu obracającą się gwiazdą rozmiatacza. Jest to jednakże tylko zastępcza forma roztrząsania obornika.