Warunkiem prawidłowego wysiewu nawozów jest ich dostateczne rozdrobnienie. Wobec częstego zbrylania się nawozów istnieje potrzeba rozdrabniania ich przed wysiewem. Nawóz mineralny powinien być przed wysiewem przesiany przez sito o wymiarach otworów 6—7 mm. Na sito ustawione ukośnie rzuca się materiał szuflami. Jeżeli stopień zbrylenia jest znaczny (duże i bardzo twarde bryły), konieczne jest zmielenie nawozu za pomocą rozdrabniacza. Głównymi częściami roboczymi rozdrabniacza nawozowego są para przeciwbieżnych walców zębatych kruszących i para walców gładkich zgniatających. Jeden z walców jest ułożyskowany wychylnie, tak że w wypadku obecności kamienia w nawozie może się odchylić. Przy napędzie ręcznym wydajność rozdrabniacza wynosi 5—7 q/godz, zaś przy napędzie silnikiem elektrycznym o mocy około 2,5 kW — 20 do 30 q/godz. Rozdrabniacz miele nawóz na pył i cząsteczki o średnicy około 3 mm. Nie jest on jednak w stanie rozdrobnić nawozów zeskalonych. Takie nawozy nie nadają się już do rozdrobnienia i wysiewu. Siewniki nawozowe wymagają starannego sprawdzenia przed pracą. W siewnikach nawozowych istnieje wprawdzie możliwość przeprowadzenia stacyjnej próby wysiewu, jednakże z reguły nie wykonuje się jej ze względu na trudności z tym związane. Natomiast w rozsiewaczach wapna praktycznie biorąc nie ma możliwości wykonania próby wysiewu na postoju maszyny. Dlatego siewniki i rozsiewacze nawozów najczęściej nastawia się według wskaźników urządzeń regulacyjnych na określoną ilość wysiewu, po czym sprawdza się prawidłowość nastawienia w polu. W tym celu do zbiornika siewnika wsypuje się odważoną ilość nawozu, a po wysianiu mierzy się obsianą powierzchnię. Przy wstępnym nastawieniu mechanizmów regulacji ilości wysiewu można posługiwać się tabelą wysiewu dołączoną do instrukcji obsługi. Jeżeli nie ma tabeli wysiewu, mechanizm regulacji ilości wysiewu najlepiej ustawić najpierw na środku skali, pamiętając przy tym, że ilość wysiewu w bardzo dużym stopniu zależy od stopnia wilgotności nawozu.