Organizacja pracy przy nawożeniu wodą amoniakalną

Woda amoniakalna z zakładów produkcyjnych transportowana jest w hermetycznych cysternach lub beczkach. Używanie wody amoniakalnej stwarza konieczność budowania na stacjach przeładunkowych specjalnych odpornych na rdzę dużych zbiorników, co możliwe jest tylko w dużych gospodarstwach lub w składnicach rozprowadzających wodę amoniakalną. Do transportu używa się specjalnych cystern do płynów amoniakalnych lub zwykłych beczek metalowych, takich jak do przewozu materiałów pędnych, gdyż woda musi być dostarczana użytkownikom w szczelnych naczyniach. Najlepiej byłoby przewozić amoniak w postaci gazowej i na miejscu łączyć z wodą. Jest to opłacalne przy niewielkich odległościach. Przepompowywanie wody amoniakalnej z beczek do zbiorników rozlewaczy może się odbywać jedynie za pomocą odpowiednio do tego dostosowanych pomp. Przelewanie wody amoniakalnej z cystern może odbywać się przy użyciu przewodu gumowego połączonego z zaworem spustowym cysterny, grawitacyjnie albo pod ciśnieniem sprężonego w tym celu w cysternie powietrza. Przelewanie wody kubełkami i konewkami jest niedopuszczalne, gdyż amoniak bardzo łatwo ulatnia się, poza tym pary amoniaku działają szkodliwie na błony śluzowe nosa, oczu i jamy ustnej. Obsługujący muszą być bezwzględnie zabezpieczeni przed szkodliwym działaniem par amoniaku. Na polu powinno znajdować się naczynie z czystą zimną wodą, aby w wypadku zachlapania się wodą amoniakalną, zwłaszcza skaleczonych miejsc, móc spłukać je obficie wodą. Woda do gleby na głębokość od 6 do 12 cm. Ten zakres głębokości musi być ściśle przestrzegany. Zbyt płytkie wprowadzenie wody amoniakalnej powoduje szybkie jej wyparowanie, a tym samym zmniejszenie dawki azotu na ha. Zbyt głębokie wprowadzenie powoduje straty przez wsiąkanie w głębsze warstwy gleby. Rozstaw części roboczych wprowadzających wodę do gleby nie powinien przekraczać 30 cm. Wielkość dawki wody amoniakalnej na ha waha się w granicach 50—300 L.