Organizacja pracy przy sadzeniu roślin- ziemniaków

Najniższy stopień mechanizacji M1 spotyka się na małych powierzchniach — w ogródkach, na działkach, gdzie sadzi się zazwyczaj przy użyciu prostych narzędzi ręcznych. Drugi stopień mechanizacji M2 , spotyka się w połowie uprawie na mniejszych zagonach, gdzie wysadza się pod pług jedno- lub dwuskibowy. Technologia sadzenia pod pług polega na umieszczaniu kłębów w połowie głębokości skiby i przykryciu w następnym przejściu, otwierającym kolejną bruzdę. Po zasadzeniu pod pług pole wyrównuje się broną. Sposób ten jest bardzo pracochłonny. W ciągu dnia jedna osoba może zasadzić około 0,15 ha. Ze względu na pracochłonność, na większych zagonach ziemniaki sadzi się pod znacznik-dołownik. Najczęściej stosuje się znacznik o 5 zębach drewnianych lub o 3 zębach zakończonych radełkami. Przed sadzeniem pod znacznik pole musi być wyrównane włóką lub zwałowane, aby widoczne były znaki. Pole znaczy się w dwu prostopadłych kierunkach i sadzi sadzeniaki na przecięciach śladów. Jeżeli znaki wyciągnięte są w jednym kierunku, sadzący musi sam określać odległość między sadzeniakami w rzędzie. Znacznik-dołownik wykonuje natomiast ramionami gwiazd dołki na sadzeniaki i tym samym odmierza odległości. Praca znacznikiem i znacznikiem-dołownikiem jest bardziej wydajna (do 1,8 ha dziennie) przy zastosowaniu sześcioosobowej obsługi, tj. pięciu osób sadzących i jednej donoszącej ziemniaki. Przy sadzeniu gniazdowym w dołkach umieszcza się po dwa lub więcej sadzeniaków. W trzecim stopniu mechanizacji M3 technologia pracy pozostaje ta sama, wprowadza się jedynie niekiedy ciągnik do obsypywania. Jak wynika ze schematów, w procesie sadzenia ziemniaków wykonywanym w niższych stopniach mechanizacji można wyróżnić wyraźne trzy operacje: wykonywanie dołka lub redliny, umieszczenie sadzeniaka i obsypywanie. Dopiero przy zastosowaniu sadzarki, w czwartym i piątym stopniu mechanizacji czynności te wykonywane są w jednym przejściu maszyny.