Plastyczność gleby

Plastyczność gleby przedstawia sobą zdolność gleby do odkształcania się pod działaniem zewnętrznych sił (pod warunkiem zwilżenia gleby). W zależności od stopnia wilgotności można rozróżnić trzy stany gleby: stwardniałą, plastyczną i płynną. W miarę wysychania gleby, gdy jej kawałki przestają zmniejszać swą objętość i nie są zdolne przywierać do siebie, glebę określa się jako stwardniałą, nieplastyczną. Przy niewielkiej wilgotności gleby (gdy z gleby można ukręcić wałki o średnicy 3 mm), określa się dolną granicę plastyczności odznaczającą się odpowiednią wilgotnością W1. Przy większej wilgotności (gdy gleba zaczyna się rozpływać) określa się górną granicę plastyczności odznaczającą się wilgotnością W2. Plastyczność gleby przyjęto określać jako różnicę W2 — W1. Na przykład, dla czarnoziemu piaszczysto-gliniastego średniego W1. = 18,2%, a W2 — 34,7% i wobec tego plastyczność tej gleby wyrazi się liczbą 16,5. Dla czarnoziemu gliniastego ciężkiego W1 = 26,7% i W2 = 54,0%, plastyczność wynosi więc 27,3. Gleby piaszczyste, gliniasto-piaszczyste itp. są pozbawione plastyczności.