Pompy wirnikowe (rotodynamiczne)

Pompy wirnikowe (rotodynamiczne) stosowane są najczęściej w urządzeniach do zraszania. Dzięki prostej budowie pompy wirnikowe są tańsze, lżejsze i mniej wrażliwe na uszkodzenia. Pompy wirnikowe łączy się najczęściej bezpośrednio z silnikiem elektrycznym za pomocą sprzęgieł elastycznych bez stosowania dodatkowych przekładni. Pompy takie stosowane są w instalacjach do nawadniania jako agregaty naziemne oraz jako pompy głębinowe — umieszczone w studniach. Do tzw. „zalewania” pomp wirnikowych stosuje się w agregatach pompowych pompy pomocnicze skrzydełkowe napędzane ręcznie. Zapotrzebowanie mocy do napędu pompy oblicza się według następującego wzoru:N=Q*H/75*n [KM] gdzie: N — moc potrzebna do napędu pompy w [KM], Q — wydajność pompy w [dcm3/sek], — manometryczna wysokość podnoszenia w metrach słupa wody, n — współczynnik sprawności pompy, który wynosi od 0,6 do 0,9 w zależności od rodzaju pompy, wielkości, jakości wykonania itp. W zależności od wydatku pompy zmienia się zarówno ciśnienie, jak i zapotrzebowanie mocy oraz sprawność pompy. Dla każdej pompy istnieje pewien zakres optymalnych warunków jej pracy. Woda dopływa do pompy przewodem ssącym, którego lej wlotowy powinien być odpowiednio ukształtowany w celu uzyskania prawidłowego dopływu wody. Przewód ssący powinien być możliwie krótki i wykonany bez zbędnych załamań. Pompy instaluje się jako stałe; stosuje się też agregaty ruchome, wykorzystujące zwykle ciągnik jako źródło napędu. Agregaty tego rodzaju wykonuje się zarówno jako nabudowane na ciągniku, jak i zawieszane lub doczepiane do napędzających je ciągników. Instalacja przewodów rurowych obejmuje rurociągi stałe, najczęściej podziemne, i rurociągi przenośne — nadziemne.