Redlica

Redlica jest jedną z najważniejszych części roboczych siewnika. Jej zadaniem jest utworzenie płytkiej bruzdki w celu odpowiedniego ułożenia w glebie wysianych nasion. W zależności od wa runków agrotechnicznych, a głównie zwięzłości i wilgotności gleby, stosuje się jeden z trzech podstawowych typów redlić, a mianowicie: radełkową, płozową lub tarczową. Redlice radełkowe nadają się na rolę mocno przesuszoną i taką, którą trudno jest dobrze doprawić przed siewem. Redlice płozowe stosuje się na dobrze doprawionej i przygotowanej roli. Redlice talerzowe stosuje się na glebach zwięzłych albo w wypadku siewu na ściernisku lub polu zadarnionym, głównie do wysiewu roślin, których nasiona muszą być umieszczone głęboko w glebie. Redlice talerzowe wykonuje się jako jedno- lub dwutalerzowe. Podczas siewu ostrze redlicy formuje bruzdkę, do której przewód nasienny doprowadza nasiona. W celu zapobieżenia przedwczesnemu obsypywaniu się ścianek bruzdy, redlice płozowe zaopatrzone są w skrzydełka osłaniające. W redlicach dwutarczowych lejek doprowadzający nasiona umieszczony jest między talerzami, które nie tylko formują bruzdkę, lecz również spełniają rolę skrzydełek osłaniających. Redlice zagłębiają ciężaru i sił na nie działających. W celu uzyskania większej głębokości pracy redlicy, zwiększa się jej kąt natarcia lub nakłada się na dźwignie redlić specjalne ciężarki. W celu właściwego zagłębiania się w glebę redlice tarczowe pracują pod naciskiem sprężyn, mimo że ciężar ich dochodzi czasem do 20 kg. Regulując siłę nacisku sprężyny, reguluje się głębokość jej pracy. Ciężka stosunkowo redlica dwutarczowa dostatecznie zagłębia się w glebie pod własnym ciężarem. W celu ograniczenia głębokości jej pracy, na talerzach znajdują się dodatkowe taśmy tworzące pierścienie, ograniczające jej zagłębienie. Zmieniając średnicę pierścieni ograniczających można zmieniać głębokość umieszczenia nasion w roli. Należałoby jeszcze nadmienić, że położenie punktu zamocowania redlicy do siewnika wpływa również na jej zdolność zagłębiania się. Szczególne wymagania stawia agrotechnika technice wysiewu nasion buraków. Okazuje się bowiem, że przy wysiewie nasion buraków redlicą płozową w rządkach powstają niekiedy lekkie wgłębienia, w których początkowo gromadzi się rozmokła gleba, a następnie przy nie sprzyjających warunkach atmosferycznych zaskorupia się, utrudniając wschody roślin. Często puszczone za późno brony nie mogą zniszczyć tej skorupy. Aby zapobiec zaskorupianiu się rządków, stosuje się redlicę, za którą posuwają się zagarniacze lub kółko ugniatające. Szczególne zalety przedstawia sobą zespół składający się z dwu par kółek ugniatających. Między kółkami pierwszej pary umieszczony jest pierścień o nieco większej średnicy od średnicy kółek, tak że wystaje ponad nie około 2 cm. Pierścień wtłacza nasiona w glebę na określoną głębokość. Następnie podążająca druga para kółek ugniatających o ukośnych wieńcach formuje na rządku małą redlinkę, na której nie wytwarza się skorupa.