Sadzarka półautomatyczna

Sadzenie sadzarką półautomatyczną odpowiada czwartemu stopniowi mechanizacji M4, sadzenie zaś sadzarką automatyczną odpowiada piątemu stopniowi mechanizacji M5. Sadzarki mają ograniczoną prędkość ruchu, gdyż przy większych prędkościach tarcze przyrządu sadzącego obracają się, wyrzucając ziemniaki z kosza. Sadzarką automatyczną dwurzędową można zasadzić 4 ha dziennie przy dwuosobowej obsłudze, wliczając w to kierowcę ciągnika. Przy zasadzaniu większych plantacji stosuje się automatyczne czterorzędowe sadzarki o wydajności około 7 ha w ciągu 8-godzinnego dnia pracy. W ZSRR stosuje się też czterorzędowe sadzarki do kwadratowo- gniazdowego sadzenia. Jednakże ze względu na dużą pracochłonność przy wymierzaniu pola przed sadzeniem sadzarka ta w warunkach polskich nie rozpowszechniła się. Prowadzenie agregatów sadzarkowych w polu może odbywać się sposobem czółenkowym lub zagonowym. Na polach długich stosuje się czółenkowy sposób sadzenia, na polach zaś krótkich — sposób zagonowy. Na wydajność roboczą sadzarki w dużym stopniu wpływa właściwe napełnianie skrzyni sadzeniakami, gdyż zawartość jej wystarcza na wykonanie przejazdu roboczego długości około 450 m. Ziemniaki przeznaczone do sadzenia powinny być posortowane. Jakość pracy sadzarki jest najlepsza wtedy,gdy średnica sadzeniaków wynosi 4-6 cm, a ich ciężar około 70g. W czasie pracy obsługujący powinien regulować dopływ ziemniaków do przyrządów sadzących w ten sposób, aby w koszu sadzarki znajdowała się stale warstwa sadzeniaków grubości 10—15 cm. Najmniejszy wskaźnik nierównomierności ułożenia ziemniaków w rzędzie — 0,1 uzyskuje się przy sadzeniu znacznikiem-dołownikiem. Sadzarka automatyczna SK-2a daje wskaźnik 0,25, a przy stosowaniu sadzarek półautomatycznych zawieszanych wskaźnik nierównomierności wynosi 0,4. Opór roboczy dwurzędowej sadzarki w czasie pracy wynosi około 300-400 kG. W celu pełnego wykorzystania mocy ciągników stosuje się często sprzęgi pozwalające na doczepienie dwu, a nawet trzech sadzarek.