Warunki agrotechniczne nawożenia

Zasadnicze wymagania agrotechniczne stawiane procesom nawożenia gleby sprowadzają się do dostarczenia potrzebnej dawki nawozu na ha w określonym terminie agrotechnicznym i zapewnienia właściwego rozprowadzenia nawozu w glebie. Dostarczenie każdej, możliwie odpowiedniej, ilości nawozu wymaga równomiernego rozmieszczenia wysiewanego nawozu na powierzchni pola lub w glebie, w zależności od stosowanego sposobu wysiewu. Nawożenie odbywa się w różnych okresach wegetacji roślin. Nawożenie obornikiem wykonuje się jeszcze przed orką pola, przeważnie późną jesienią oraz wczesną wiosną; nawożenie nawozami mineralnymi wykonuje się już na doprawionej roli przed siewem nasion lub nawet równocześnie z siewem nasion oraz w czasie wegetacji roślin. W tym ostatnim wypadku przeprowadza się jedno-, dwu- i trzykrotne nawożenie, tzw. pogłówne, lub podkarmianie, jeśli nawóz jest dostarczany w postaci płynnej. Przy równoczesnym wysiewie nasion i nawozów siewnikiem kombinowanym nawóz powinien być wysiewany około 1 cm głębiej niż nasiona, aby nie stykał się bezpośrednio z nasionami i nie uszkadzał nasion w okresie ich kiełkowania. Czas wysiewania nawozu zależy od jego rodzaju, np. superfosfat wysiewany jest jednocześnie z nasionami, gdyż potrzebny jest roślinie w pierwszym okresie rozwojowym. Podkarmianie roślin bywa stosowane dwukrotnie w ciągu okresu wegetacji. Wapnowanie pól stosuje się zwłaszcza na glebach ciężkich i zlewnych oraz przy uprawie roślin wymagających alkalicznego odczynu gleby. Rozsiewanie wapna przeprowadza się przeważnie w okresie podorywek i orek przedzimowych.