Włókowanie

Włókowanie stanowi pierwszą wiosenną czynność uprawową na glebach ciężkich, gdy rola częściowo obeschnie. Polega ono na płytkim ścięciu i spulchnieniu górnej warstwy roli, wskutek czego rola zostaje wyrownana a spulchniona jej warstwa chroni glebę przed parowaniem wody. Włóki wykonane są z kilku płaskowników ustawionych do siebie równolegle, pracujących swym węższym przekrojem. Płaskowniki połączone są przegubowo, a kąt ich ustawienia w stosunku do pola może być regulowany za pomocą dźwigni. Zależnie od kąta ustawienia belek włóki, powierzchnia roli może być albo spulchniana, albo ugniatana. Sposobem gospodarczym wykonuje się włóki przez połączenie kilku belek drewnianych lub stalowych kątowników za pomocą łańcuchów. Można również wykonać włókę ze starych obręczy kół do wozu, łącząc je ze sobą łańcuchami. Włóki mogą niekiedy stanowić kombinację kilku zespołów roboczych — belki nastawnej, belki zębowej i kilku belek połączonych luźno. Włóka powinna być użyta w jak najwcześniejszym okresie wiosennym, gdy tylko powierzchnia roli podeschnie w dostatecznym stopniu, aby można było wjechać na pole i aby gleba nie rozmazywała się pod działaniem włóki. Ze względu na to, że praca włóki polega na ścinaniu grzbietów skib i wyrównywaniu wgłębień, najlepszy efekt pracy uzyskuje się, gdy włóka pracuje ukośnie do kierunku wykonanej uprzednio orki. Wskaźnikiem oceny jakości włókowania jest równomiernie wyrównana powierzchnia roli bez orni jaków.