W Polsce około 20% użytków rolnych jest zagrożonych erozją. Spośród różnorodnych czynników powodujących erozję gleb wymienia się przede wszystkim erozyjne działanie wiatru i wody oraz narzędzi i maszyn rolniczych. Zjawiska erozji, występujące najczęściej na terenach falistych, poza wymienionymi czynnikami zależą również od takich czynników jak: budowa geologiczna, stopień i gęstość urzeźbienia, rodzaj gleby, pokrywa roślinna, klimat oraz działalność człowieka. Ujemny wpływ erozji wodnej i wietrznej na gospodarkę rolną jest powszechnie znany, natomiast wpływ niewłaściwego stosowania i nieodpowiedniej konstrukcji narzędzi rolniczych, przemieszczających olbrzymie masy ziemi ze zboczy ku dolinom, nie jest jeszcze dostatecznie uwzględniany. Dlatego też zagadnienie doboru odpowiednich maszyn i narzędzi rolniczych do prac na terenach erodowanych stanowi szczególnie istotny problem. Straty plonów ponoszone wskutek erozji zależą od stopnia zniszczenia gleby. W skrajnych wypadkach plonu na zboczu w ogóle nie będzie, średnio jednak otrzymuje się plon równy 50—70% plonu z terenu nie zniszczonego. Jednakże strata plonu to tylko część szkód wywołanych erozją. Raz straconej gleby często nie można odzyskać czy odtworzyć. Wskutek zmycia gleby w pewnych wypadkach nie można już uprawiać w ogóle niektórych roślin, np. pszenicy, a tylko rośliny mniej wymagające. Erozja niszczy gospodarkę wodną, obniża lustro wody gruntowej, niszczy zbiorniki wodne (zamulanie), rowy melioracyjne, drogi i przyczynia się do ogólnego zubożenia kraju.