Zasady działania części roboczych opylaczy

Schemat ideowy opylacza jest zbliżony do schematu opryskiwacza, przy czym zamiast pompy podającej ciecz w opryskiwaczach w opylaczach jest zastosowana odpowiednia dmuchawa lub wentylator. Równomierne podawanie proszku zapewniają urządzenia dozujące różnych typów. Bardziej złożoną budowę mają opylacze przeznaczone do opylania proszkiem zwilżonym wodą, co zapewnia lepszą przyczepność proszku do liści opylanych roślin. Wydmuchiwany proszek mieszą się u wylotu dyszy z niewielką ilością rozpylanej równomiernie cieczy. Opylacze tego typu mają dwa zbiorniki: na proszek i na ciecz. Zbiorniki opylaczy mają rozmaite kształty, odpowiednio do miejsca i sposobu ich umieszczenia na ramie narzędzia lub na ciągniku. Zbiorniki mogą tu być na ogół mniejsze niż zbiorniki w opryskiwaczach. Dozowniki i mieszadła mają za zadanie zapewnić równomierny dopływ proszku do przewodów. Wentylatory i dmuchawy mają za zadanie wytworzenie strumienia powietrza mogącego przenosić i rozpylać proszek. Zależnie od typu opylacza mogą być stosowane zarówno wentylatory niskociśnieniowe, o ciśnieniu do 100 mm, jak również wentylatory wysokociśnieniowe, o ciśnieniu do około 500 mm słupa wody. Wielkość ciśnienia zależy w dużej mierze od rozwijanej liczby obrotów wirnika wentylatora, równomierność zaś wypływu powietrza z rur odprowadzających — od liczby łopatek wirnika, symetrycznego ich rozmieszczenia na osi, stałej liczby obrotów. Obok wentylatorów stosowane są niekiedy również dmuchawy, np. typu Rootsa. Miechy używane są przeważnie w opylaczach plecakowych i mogą być harmonijkowe, zawiasowe, równoległe lub z tłokiem wahadłowym. Dysze opylaczy nadają wypływającemu z rur rozprowadzających strumieniowi powietrza zmieszanego z proszkiem odpowiedni kierunek, prędkość, a także kształt stożka lub wachlarza rozpyłu. Przy opylaniu sadów, w których chodzi o uzyskanie wysoko sięgającego strumienia proszku, dysza musi zapewnić dużą szybkość wypływu powietrza. Przy opylaniu upraw potowych nie zależy na szczególnie dużej szybkości wypływu powietrza z dyszy, lecz raczej na zwiększeniu poziomego zasięgu opylania i doprowadzeniu proszku na obie strony liści. Dysze opylaczy potowych są rozmieszczone na belkach nośnych lub rurach rozdzielczych, przy czym układ dysz może być dostosowywany do rodzaju opylanych roślin.