Zasada działania większości narzędzi uprawowych może być w uproszczeniu przedstawiona jako działanie klina poruszającego się w glebie. Działanie klina w glebie można przedstawić w dwóch kolejno następujących po sobie fazach: zgniatanie cząstek gleby ostrzem klina, przy czym cząstki gleby przemieszczają się w kierunku prostopadłym do powierzchni roboczej klina i odłamywanie się skiby, które następuje dopiero wtedy, gdy zgniot cząsteczek ziemi wzrośnie do granicy wytrzymałości materiału (gleby). Kierunek pęknięcia bywa różny, zależnie od właściwości gleby. Następnie zjawisko powtarza się, klin w dalszym ciągu zgniata następne cząstki gleby, dopóki nie nastąpi oderwanie, pęknięcie lub ścięcie skiby. W glebie zleżałej i suchej kierunek odrywania się skiby przebiega ku dołowi, tworząc wyrwy w dnie bruzdy; skiba w tym wypadku ma kształt nieprawidłowy. Gleby mało zwięzłe, sypkie rozpadają się wskutek działania klina na oddzielne cząstki, które gromadzą się przed klinem. Odrywanie się skiby w glebie zwięzłej, wilgotnej i zadarnionej zachodzi w kierunku poziomym, przy czym skiba występuje na powierzchnię roboczą klina i zawija się. W tym wypadku następuje jakby oddzielanie się poziomych warstw lub warstw rozdzielonych jakąś pośrednią warstwą. Gleby średnio zwięzłe dzięki swym mechanicznym właściwościom odkształcają się wskutek nacisku i podcinania w płaszczyźnie skierowanej ku górze pod kątem ѱ.