Zraszacze nieruchome

Zraszacze nieruchome, wobec małego zasięgu i dużego natężenia opadu, nie znajdują szerszego zastosowania. Zraszacze wielostrumieniowe wahadłowe, stosowane również rzadko, mają zasięg 14—16 m wzdłuż rury złożonej z pięciometrowych elementów łącznej długości 10—100 m. Dysze o średnicy 0,8—1,5 mm rozstawione w odległościach 25—40 cm pracują przy ciśnieniu 1,5—3 at. Odmianę zraszaczy wielostrumieniowych stanowią zraszacze wielostrumieniowe ruchome, które mogą być przetaczane po polu ręcznie lub za pomocą silnikowej przystawki napędowej. W ZSRR na dużych obszarach pól uprawnych używa się ruchomych deszczowni dużego zasięgu, do których woda jest doprowadzana kanałem zasilającym. Rozróżnia się dwa zasadnicze typy deszczowni dalekosiężnych: dwuramienną 100 M i strumieniową DDP-30s. Deszczownia dwuramienna o szerokości roboczej 120 m porusza się z prędkością 360 m/godz, podaje 100 1/sek wody, dając średnią intensywność opadu 3 mm/min; wydajność jej wynosi 0,8 do 1,0 ha/godz. przy normatywie 300 m3/ha; obsługiwana jest przez 2 ludzi. Wysokość ciśnienia roboczego wynosi 23 m, ciężar 4,6 t (bez ciągnika). Deszczownia strumieniowa o promieniu zasięgu 60 m przy normatywie 300 m3/ha ma wydajność 0,3 ha/godz; jest obsługiwana przez jednego człowieka. Wysokość ciśnienia roboczego — 80 m, moc potrzebna do napędu pompy odśrodkowej — około 50 KM.