Procesy technologiczne w różnych stopniach mechanizacji

Rozpatrując przykładowe procesy technologiczne prac pielęgnacyjnych występujących przy uprawie buraków trzeba zwrócić szczególną uwagę na dużą ilość prac ręcznych przy przerywce. Prace te występują jeszcze w trzecim stopniu mechanizacji. Nawet zastosowanie wózka lub ramy nośnej w niewielkim tylko stopniu mechanizuje tę czynność, zachowując ręczne wykonanie właściwej operacji technologicznej. Zastosowanie rotacyjnego przecinaka do buraków w czwartym stopniu mechanizacji znacznie zmniejsza pracochłonność uprawy. Po przecince trzeba wykonać tylko nieliczne ręczne poprawki, idąc wzdłuż rzędów i kontrolując jednocześnie kilka z nich. Zastosowanie w piątym stopniu mechanizacji siewu precyzyjnego nasion jednokiełkowych oraz herbicydów do zwalczania chwastów uwalnia od potrzeby pielenia i pojedynkowania roślin, co może być zaliczone w pewnym sensie do automatycznego niejako przebiegu prac pielęgnacyjnych, z których pozostaje jedynie spulchnianie międzyrzędzi połączone z ewentualnym podkarmianiem. Zmiany te dotyczą pracochłonności technologicznej przy jednokrotnym zastosowaniu procesu pielenia, przecinki i przerywki bura ków w odniesieniu do powierzchni 1 ha. Obrazują one pracochłonność technologiczną prac wykonanych w poszczególnych stopniach mechanizacji przy użyciu najczęściej stosowanych narzędzi. Pielenie i przecinkę wykonano w pierwszym stopniu mechanizacji (M1) przy użyciu narzędzi ręcznych, w drugim (M2) i w trzecim (M3) stopniu mechanizacji przy użyciu wypielacza konnego, a w czwartym stopniu mechanizacji (M4) przy użyciu wypielacza i rotacyjnego przecinaka ciągnikowego. Przerywkę wykonano ręcznie w pierwszym (M1) i w drugim (M2) stopniu mechanizacji i ręcznie przy użyciu ciągnikowej ramy jezdnej w trzecim (M3). W czwartym (M4) stopniu mechanizacji przeprowadzono jedynie kontrolę. Istniejąca różnorodność narzędzi do uprawy międzyrzędowej pod względem danych eksploatacyjnych stwarza możliwość uzyskania różnych pracochłonności technologicznych w ramach tych samych nawet stopni mechanizacji. Jednak obliczenie średniej wartości pracochłonności technologicznej w poszczególnych stopniach mechanizacji, jak również wykonanie krzywej interpolowanej w polu rozrzutu tych wartości na wykresie wskazuje, że między pracochłonnością technologiczną procesów a wskaźnikiem mechanizacji zachodzi prawidłowość pokazana na rysunku. W miarę wzrostu wskaźnika mechanizacji całkowita pracochłonność technologiczna maleje, jednak nie tak wyraźnie, jak przy innych rodzajach prac. Jest to spowodowane dużą pracochłonnością procesu ręcznej przerywki, która nie tylko znacznie podwyższa pracochłonność upraw, ale również obniża wskaźnik mechanizacji.