Szerokość robocza siewnika

Szerokość robocza siewnika może być większa, równa lub mniejsza od rozstawu kół jezdnych siewnika. Najwłaściwsza jednakże jest szerokość zgodna z rozstawem kół tylnych siewnika, czego warunkiem jest unifikacja szerokości międzyrzędy roślin uprawnych. Zgodność szerokości roboczej siewnika z rozstawem kół jezdnych znacznie ułatwia organizację pracy maszynami i pozwala na szybkie przechodzenie od niższych do wyższych stopni mechanizacji procesów technologicznych w rolnictwie. Szczególnej staranności i umiejętności wymaga ustawienie redlić do siewu pasowo-rzędowego. Ustawianie redlić trzeba zaczynać od środka siewnika, z tym że w połowie maszyny może być redlica, środek międzyrzędzia lub środek pasa siewnego. Skrajne redlice mogą być zbliżone do koła najwyżej w odległości 6 cm. Bliższe ustawienie redlicy naraża ją na zasypywanie glebą przez szprychy koła. Często na skrajne redlice zakłada się talerzyki ochronne. Podczas siewu kierowca prowadzi ciągnik prawym kołem przednim śladem znacznika. Po nawróceniu agregatem kierowca prowadzi ciągnik śladem znacznika. Gwarantuje to zachowanie stałej szerokości międzyrzędzia przy kolejnych dwu sąsiednich przejazdach. Ramię znacznika można wydłużąc lub skracać w zależności od szerokości roboczej agregatu i rozstawu kół ciągnika. W siewnikach konnych rolę znacznika spełnia tzw. przodek. Rozstaw kół przodka jest zmienny i zależy od szerokości roboczej siewnika. Siewnik konny prowadzi się przednim kołem śladem koła tylnego. Siewniki podczas pracy mogą być sprzęgane w agregaty dwu- lub trzymaszynowe. Przejazdy agregatu po polu wykonywane są przy siewie zarówno sposobem czółenkowym, jak i zagonowym, czyli bezpętlowym. Duże znaczenie dla prawidłowego obsiania uwroci ma dobór ich szerokości.