Dostosowywanie się do nierówności terenu zapewniają koła podporowe lub płoz zamocowane przed częściami roboczymi, ograniczające równocześnie głębokość pracy części roboczych. Koło podporowe i płoz spełniają rolę czujników narzędzia kopiującego i przy napotkaniu wzniesienia unoszą części robocze w górę. Przy układzie dźwigni jednoramiennej w czasie unoszenia zmienia się kąt natarcia części roboczej, pogarszając jakość pracy. Jeżeli do dźwigni umocowana jest gęsiostopka, przy podnoszeniu zmienia się w pewnym stopniu jej szerokość robocza i w międzyrzędziach zostaje część niewyciętych chwastów. Natomiast przy zastosowaniu czworoboku przegubowego zmiany położenia narzędzi spowodowane przez koło podporowe nie wywołują zmiany kąta natarcia ani też szerokości roboczej. Ciągnikowe narzędzia do uprawy międzyrzędowej wykonuje się niemal wyłącznie jako zawieszane. Narzędzia te zawiesza się albo za ciągnikiem, na uniwersalnym układzie zawieszenia podnośnika hydraulicznego, albo pośrodku ciągnika, albo przed ciągnikiem. W wypadku zawieszenia tylnego konieczny jest pomocnik kierowcy korygujący ruch narzędzia w stosunku do ciągnika. Zawieszenie środkowe jest najkorzystniejsze, wymaga jednak specjalnego ciągnika — nośnika narzędzi o wysokim prześwicie, odpowiednio dużej odległości osi i ażurowej ramie narzędziowej, zapewniającej dobrą widoczność narzędzia podczas pracy. Nieco mniej korzystne zawieszenie przednie, przed ciągnikiem, może być stosowane w uniwersalnych ciągnikach, nie zapewnia ono jednak dostatecznej precyzji wykonania pracy.