Obsypnik

Korpusy obsypników umocowane są na przegubowych wysięgnikach ramy. W zależności od szerokości międzyrzędzi obsypywanych ziemniaków na ramie może być umieszczone cztery lub pięć wysięgników. Przy obsypywaniu ziemniaków, skrajne korpusy obsypników pracują tylko wewnętrznymi skrzydłami, co ułatwia prowadzenie narzędzia przy kolejnych przejazdach obsypnikiem. Głębokość pracy obsypnika ustala się przez podnoszenie lub opuszczanie kół podporowych ramy podstawowej lub przesunięcie korpusów obsypników na trzonkach w stosunku do kół podporowych. Głębokość pracy obsypnika zależy więc od różnicy poziomów dziobów korpusów obsypnika w stosunku do kół podporowych. Szerokość i wysokość redliny formuje się ustawieniem skrzydeł obsypnika. Przy uprawie płaskiej ziemniaków na wysięgniki zakłada się noże jednostronne w jarzemku ustawione ukośnie i umożliwiające dostosowanie ostrza noży do skrajnych ścianek redlin. W przedniej części wysięgnika zamocowuje się wówczas gęsiostopkę. W takim układzie noże kątowe pracują na niewielkiej głębokości, ścinając chwasty z bocznych ścianek redlin, a gęsiostopki pracują głębiej w środku międzyrzędzia, spulchniając go i niszcząc chwasty. Głębokość pracy reguluje się, podobnie jak przy obsypniku, ustawieniem kół podporowych względem ostrzy gęsiostopki. Wielorak może pracować na wszystkich typach gleb występujących w kraju, umożliwiając kompleksową mechanizację prac pielęgnacyjnych w czwartym stopniu mechanizacji. Przy uprawie ziemniaków można kolejno wykonać dołkowanie, obsypywanie i pielenie tym samym narzędziem, z zachowaniem tej samej szerokości roboczej.