Wałowanie

Wałowanie ma na celu zagęszczenie cząstek gleby, co ułatwia pod- siąkanie wody, wyrównanie powierzchni gleby oraz rozkruszenie brył leżących na powierzchni i w głębi gleby. Zależnie od rodzaju wału można nim rozgniatać zbryloną glebę, niszczyć skorupę zlewnych gleb, ugniatać i wyrównywać powierzchnię pola przed siewem, wyrównywać powierzchnię roli przed znakowaniem pola (np. przy sadzeniu ziemniaków), uprawiać łąki i torfowiska oraz przyspieszać osiadanie roli przez dociśnięcie jej dolnych warstw do podskibia. Wskaźnikiem oceny jakości wałowania jest równomierna, wyrównana powierzchnia roli, bez omijaków. Ugniatające działanie wałów gładkiej powierzchni roli opiera się na zasadzie działania klina o rozwartym kącie a. Wprawdzie wały gładkie dobrze ugniatają powierzchnię roli, nie kruszą jednak twardych brył, które leżąc na spulchnionej roli zostają w nią wgniecione nie ulegając rozkruszeniu. Bryły te jednakże ulegają samoistnemu rozkruszeniu wówczas, gdy zostaną wciśnięte w dostatecznie wilgotną warstwę gleby i po zwilgotnieniu zastosuje się w porę bronowanie wałowanego pola. Ugniatające działanie wałów zależy od ciężaru wału, a głównie od jego jednostkowego nacisku, który jest największy na powierzchni i maleje wraz z głębokością. Wałowanie wilgotnej gleby jest niedopuszczalne, gdyż zlepiona pod wpływem zgniotu górna warstwa gleby skorupieje podczas wysychania. Zaskorupiała górna warstwa gleby staje się przyczyną straty wody z gleby i uniemożliwia normalną wymianę gazów. Ugniatacz podskibia, czyli wał Campbella, składa się z wąskich, klinowo zaostrzonych pierścieni o średnicy około 600 mm, osadzonych obrotowo na wspólnej osi w odstępach kilkunastu centymetrów. Pod wpływem ciężaru wału jego pierścienie zagłębiają się w glebę na kilkanaście centymetrów, krusząc w niej pozostałe bryły i zlepieńce, oraz dociskają przy orany obornik lub zielony nawóz do dna bruzdy. Górna warstwa gleby pozostaje przy tym spulchniona i chroni przed parowaniem wody z gleby. Wały Campbella pracują lepiej w glebie średnio wilgotnej lub nawet nieco suchej, źle natomiast w glebie mokrej, w której ulegają zalepianiu. Wały pierścieniowe składają się z szeregu pierścieni umieszczonych na wspólnej osi. Odpowiednio do zamierzonego efektu kruszącego stosuje się różne rodzaje pierścieni. Wały powinny wywierać na glebę mniej więcej jednakowy nacisk na całej swojej długości roboczej. Wały pojedyncze o dużej długości nie mogą spełnić tego warunku, poza tym wały takie przy nadfbocie gamą ziemię swoimi końcami w przeciwnych kierunkach. Dlatego też wały większej szerokości buduje się złożone z kilku sekcji.