Wprawdzie przy uprawie w poprzek spadku narzędzia i maszyny również przemieszczają glebę w dół, lecz dzieje się to w znacznie mniejszym stopniu, a przelewająca się w okresie topnienia śniegu i opadów atmosferycznych między bruzdkami woda rozmywa je, tworząc częściej wymywiska niż przy uprawie wzdłuż spadku. Ogólna jednak ilość zmytej gleby z powierzchni pola oraz strata wody są w tym wypadku mniejsze niż na polu uprawianym wzdłuż spadku, ze względu na lepsze wsiąkanie i dłuższą drogę jaką odbywają podczas spływu cząsteczki wody. Orka z odkładaniem skib w górę jest stosowana powszechnie na terenach zagrożonych erozją wodną nawet tam, gdzie nie obserwuje się większych szkód wyrządzanych przez erozję. Na pochyłościach większych niż 10—14%, jeśli nie można zmienić konfiguracji pól, należy w zasadzie wykonywać orkę prostopadle do warstwicy z dołu w górę. Najwłaściwsze jest zastosowanie wciągarki linowej. Wyorane skiby powinny być natychmiast pokruszone kolczatką. Przy spadkach mniejszych niż 10° najwłaściwszym kierunkiem orki na zboczu, dającym największe przesunięcie cząstek w górę dla pługa odkładającego w prawo, jest orka z dołu w górę z odchyleniem od linii największego spadku o około 40° w lewo. Na polach leżących na pochyłościach do 6%, na których nie trzeba jeszcze zakładać pól wstęgowych, dobre wyniki daje orka o kierunku odchylonym o 30° w dół od warstwicy, z odkładaniem skib pod górę. Nie występuje wówczas jeszcze zsuwanie gleby w dół, zapotrzebowanie mocy jest mniejsze niż przy orce z dołu w górę, a nawet w poprzek stoku, natomiast lekko nachylone bruzdy odprowadzają powoli wodę nie pozwalając osiągnąć zbyt dużych prędkości przepływu, cc sprzyja retencji wody w glebie. Jest to nawet korzystniejsze niż tworzenie bruzd poziomych, które zatrzymują wodę podobnie do tam i przy pewnym nasyceniu gleby wodą stają się przyczyną podmywania spulchnionej warstwy gleby oraz spływania jej wraz z wodą w dół. Przy zastosowaniu w pługu do orki schodkowej specjalnego zacinacza podskibia uzyskuje się nie tylko dobre dokładanie skib aż do nachylenia stoku około 14% (co jest warunkiem zwiększenia retencji wody w glebie), lecz również zmniejsza się zjawisko zsuwania się pługa podczas pracy. Na tak zaoranym polu znacznie maleje pełzanie zaoranej warstwy roli przez okres zimowy. Odrębnym zabiegiem przeciwerozyjnym jest pogłębianie przy orce lub głęboszowanie. Celem tego zabiegu jest z jednej strony zwiększenie warstwy gleby uprawnej, z drugiej zaś pewne wzruszenie podglebia utrudniające zsuwanie się gleby ze zbocza. Zabieg ten uzyskuje się poprzez orkę z pogłębiaczami, jak również przy użyciu głęboszy, pracujących na głębokość około 25—35 cm, a niekiedy i więcej (około 40—50 cm). Efekt podobny nieco do głęboszowania dają również stosowane w niektórych krajach pługi pozostawiające rowkowane dno bruzdy.