Erozja wodna

Ogólnie biorąc, tereny zagrożone erozją wodną obejmują w poszczególnych państwach określone krainy fizjograficzne, a w niektórych wypadkach zajmują całe obszary państw położonych w terenach górzystych (Bułgaria, Grecja). Erozja wodna występuje najczęściej na glebach lessowych, czarnoziemnych i gliniastych. Na terenach utrzymanych w wysokiej kulturze, pokrytych użytkami zielonymi (np. Anglia) i zdrenowanych erozja wodna nie stanowi problemu, pomimo dość wysokiej średniej rocznych opadów oraz pewnego pofalowania terenu. Stoki dobrze zagospodarowane o spadkach do 10% tylko w wyjątkowych wypadkach są erodowane. Średnie nachylenie zagrożonych zboczy rozpoczyna się już od około 10% i obejmuje cały zakres nachyleń terenów uprawnych, tzn. aż do przyjętej granicy upraw 30%, a niekiedy i więcej. W Polsce spotyka się przypadki zaorywania zboczy o spadkach do 40%. Najczęściej jednak spotykany zakres średnich nachyleń zboczy erodowanych wynosi 10—20%. Długość stoków wynosi średnio od 150—200 m do około kilometra, a w terenach górskich występują zbocza o długości nawet kilku kilometrów. Średnie opady roczne na terenach zagrożonych erozją na ogół zawierają się w granicach 500—700 mm. Na niektórych obszarach występują również większe wartości średniego opadu. Powszechne zastosowanie w walce z erozją wodną mają metody przyrodnicze, polegające na zalesieniach lub zakładaniu pastwisk trwałych na terenach zagrożonych erozją i nie nadających się do uprawy rolniczej oraz na zmianie ukształtowania powierzchni gleby na terenach uprawianych. W miarę wzrostu nachyleń zboczy zmniejsza się udział pól uprawnych, a na sterasowanych zboczach uprawnych prowadzi się najczęściej uprawy sadownicze. Na zboczach o nachyleniu przekraczającym krytyczne wartości dla upraw polowych stosuje się takie metody ochrony przed erozją, jak wieloletnie zadarnianie, zadrzewianie sadownicze, zadarnianie oraz zadrzewianie przeznaczone na produkcję drewna. Zmiana ukształtowania powierzchni gleby ma różnorodny charakter, zależnie od nachylenia terenu i stopnia występowania erozji. Spotykane są więc zarówno pola wstęgowe, jak i terasy ziemne — nasypowe i wyorywane.