Konne narzędzia wielorzędowe mają dwa koła jezdne, do których osi przymocowana jest przegubowo belka narzędziowa. Takie umocowanie belki narzędziowej umożliwia jej podnoszenie, opuszczanie oraz poziome przesuwanie podczas pracy w kierunku poprzecznym do ruchu narzędzia, korygując tym samym bieg narzędzia w stosunku do rzędów roślin. Belkę prowadzi się za pośrednictwem czepig przymocowanych do ramion przegubów. Koła jezdne osadzone są przesuwnie na osi, co umożliwia dostosowanie ich rozstawu do szerokości międzyrzędzi. Części robocze narzędzia wielorzędowego mogą być przymocowane do ramy sztywno lub przegubowo. Sztywne połączenie stosuje się przy narzędziach o niedużej szerokości. Robocze części narzędzia przymocowuje się jarzmami do belki narzędziowej. Jarzma można dowolnie przesuwać po ramie narzędziowej, zależnie od szerokości uprawianego międzyrzędzia. Głębokość pracy narzędzia ustala się przesuwając trzonki części roboczych w płaszczyźnie pionowej w stosunku do dolnej krawędzi koła jezdnego. Szerokość robocza narzędzia wielorzędowego jest równa odległości między środkami skrajnych zespołów części roboczych i może być regulowana przez przesuwanie części roboczych na ramie narzędzia. W narzędziach o większej szerokości roboczej części robocze są połączone z ramą przegubowo, co pozwala na indywidualne dostosowywanie się do nierówności terenu. Narzędzia wielorzędowe wymagają zawsze dwuosobowej obsługi w czasie pracy — prowadzącego konia i prowadzącego narzędzie. Liczba koni zależy od szerokości roboczej narzędzia. Do uciągu trzyrzędowego wypielacza potrzebny jest jeden koń, do obsypnika zaś — dwa konie.